De wetgever heeft een marsroute uitgestippeld die werkgever en werknemer moeten bewandelen bij ziekte.

Partijen zijn verplicht zich in te spannen om de werknemer weer aan het werk te krijgen. In eerste instantie is dat het eigen werk en als dat niet lukt dan werk elders. Hiertoe kan behoren dat de werkgever een funbctie moet aanpassen of de organisatie anders moet inrichten. Van de werknemer kan woren verwacht dat hij ander werk gaat doen.

Binnen zes weken moet er een probleemanalyse zijn opgesteld door een arbo-arts. Binnen 8 weken moet er vervolgens een plan van aanpak zijn opgesteld. Het zonder deugdelijke reden niet meewerken aan een plan van aanpak is een reden om de loonbetalingen te staken. Dit plan moet om de zes weken worden geevalueerd.

Het gevolg van niet meewerken is dat de werkgever na twee jaar ziekte toch langer het loon moet doorbetalen. Het was beleid van het UWV om de werkgever te veroordelen tot het doorbetalen van een vast aantal maanden loon. Dit is onrechtmatig geoordeeld en het is nog steeds zaak om als werkgever boetes van het UWV goed tegen het licht te houden.

Het risico voor de werknemer is ontslag en het verlies van recht op loondoorbetaling.

Zeker met de nieuwe WIA en de strenge WAO kan het zijn dat een werknemer na twee jaar ziekte geen recht heeft op WAO of WIA maar toch nog in dienst is maar zijn werk niet kan doen. In zo´n situatie bestaat mogelijk een recht op WW omdat die wet uitgaat van loonverlies en niet van het verlies van een baan. Na twee jaar vervalt het opzegverbod wegens ziekte.